2. EL 6 ELS
  3. man-pages-pl
  4. lilo.conf(5)

Scroll to navigation

LILO.CONF(5) File Formats Manual LILO.CONF(5)

NAZWA

lilo.conf - plik konfiguracyjny lilo

OPIS

Ten plik, domyślnie /etc/lilo.conf, jest odczytywany przez program instalacyjny boot loadera lilo (patrz lilo(8)).

Może on wyglądać tak jak poniżej:

boot = /dev/hda
delay = 40
compact
vga = normal
root = /dev/hda1
read-only
image = /zImage-2.5.99


        label = try
image = /zImage-1.0.9


        label = 1.0.9
image = /tamu/vmlinuz
	label = tamu
	root = /dev/hdb2
	vga = ask
other = /dev/hda3
	label = dos
	table = /dev/hda

Ten plik konfiguracyjny mówi, że lilo korzysta z głównego boot rekordu (MBR) na /dev/hda (zajrzyj do pliku user.tex dokumentacji lilo, aby dowiedzieć się więcej o różnych sposobach instalacji lilo i współpracy z innymi systemami operacyjnymi).

Podczas startu boot loader poczeka cztery sekundy (40 dziesiętnych sekundy) na naciśnięcie klawisza Shift. Jeśli tego nie zrobisz, wystartowane zostanie pierwsze podane jądro (/zImage-1.5.99). Jeśli naciśniesz klawisz, boot loader spyta, którego jądra użyć. Gdy zapomnisz jakie jądra są do wyboru, naciśnij [TAB] (lub [?] na klawiaturze US) a pokaże się menu. Będziesz mógł wybrać nowe jądro, stare i zaufane, jądro z całkiem innym głównym systemem plików (na wypadek problemów ze starym systemem plików), lub całkiem inny system operacyjny. W pliku lilo.conf można podać najwyżej 16 obrazów.

Jak widać powyżej, plik konfiguracyjny rozpoczyna się opcjami globalnymi (w tym przykładzie pierwszych 6 linii), za nimi następują opcje specyficzne dla konkretnych obrazów. Opcja w opisie obrazu nadpisuje opcję globalną dla danego obrazu.

OPCJE GLOBALNE

Istnieje wiele możliwych słów kluczowych. Poniższy opis pochodzi praktycznie w całości z pliku user.tex (jest jedynie nieznacznie skrócony).

Kopiowanie oryginalnego boot sektora do pliku backup-file (który może być także urządzeniem, np. /dev/null), zamiast do standardowego /boot/boot.NNNN.
Ustala nazwę urządzenia (np. partycji dysku twardego) które zawiera boot sektor. Jeśli to złowo kluczowe zostanie pominięte, boot sektor jest odczytywany (i zapisywany) z urządzenia aktualnie zamontowanego jako nadrzędne (root).
Definiuje zmiany numerów typu partycji podczas startowania (`ukrywanie'). Zajrzyj do działu "Partition type change rules" pliku user.tex aby dowiedzieć się więcej.
Stara się połączyć żądania odczytu z sąsiednich sektorów w jedno żądanie. Drastycznie zmniejsza to czas ładowania i zmniejsza rozmiar mapy. Użycie opcji `compact' jest szczególnie zalecane podczas startu z dyskietki.
Wybranie podanego obrazu jako domyślnego obrazu startowego. Jeśli opcja `default' zostanie pominięta, domyślnym obrazem jest pierwszy w pliku konfiguracyjnym.
Ustala ilość dziesiętnych części sekundy, jaką boot loader powinien odczekać przed wystartowaniem pierwszego obrazu. Jest to użyteczne w systemach, które od razu po włączeniu klawiatury startują z dysku twardego. Boot loader nie czeka, jeśli ominięto opcję `delay' lub została ona ustawiona na zero.
Definiuje niestandardowe parametry dla podanego dysku. Zajrzyj do działu "Disk geometry" pliku user.tex po więcej szczegółów. Szczególnie użyteczny jest parametr `bios='. BIOS numeruje dyski 0x80, 0x81, itd. i jest niemożliwym stwierdzenie, który dysk Linux odpowiada danemu dyskowi BIOS (jako że zależy to od rodzaju i konfiguracji BIOSu), więc jeśli dysponujesz nietypową konfiguracją, musisz zapisać zależność między dyskami Linux a BIOS. Na przykład, 



    disk=/dev/sda


            bios=0x80


    disk=/dev/hda


            bios=0x81

oznacza, że dysk SCSI to pierwszy dysk BIOS, a dysk IDE (primary master) jest drugim dyskiem BIOS.

Ustala nazwę pliku parametrów dysku. Jeśli pominięto opcję `disktab', instalator mapy szuka pliku /etc/disktab. Korzystanie z plików disktab nie jest zalecane.
Ta opcja pozwala lilo dostoswać adrasy 3D w tablicy partycji. Każdy wpis w tablicy partycji zawiera trójwymiarowy (sektor/głowica/cylinder) i liniowy adres pierwszego i ostatniego sektora partycji. Jeśli partycja nie jest ułożona na granicy ścieżki i jeśli pewne inne systemy operacyjne (np. PC/MS-DOS lub OS/2) korzystają z tego samego dysku, mogą zmienić adres 3D. lilo może zapisać swój boot sektor tylko na partycjach, których oba adresy odpowiadają sobie. Jeśli opcja `fix-table' jest ustawiona, lilo dostosowuje niepoprawne startowe adresy 3D.

UWAGA: Nie gwarantuje to, że inne systemy operacyjne nie będą starały się zmienić tego adresu później. Jest także możliwe, że zmiana ta będzie miała inne, niepożądane efekty uboczne. Sposobem na to jest ponowne przepartycjonowanie dysku przy użyciu programu, który układa partycje na granicy ścieżek. W pewnych warunkach na niektórych dyskach (np. pewnych dużych dyskach EIDE z włączoną translacją adresów), istnienie konfliktowych wpisów w tablicy partycji może okazać się niezapobiegalne.

Tak jak `backup', ale zmusza do nadpisania istniejącej kopii zapasowej.
Każe lilo ignorować błędne tablice partycji.
Instaluje podany plik jako nowy boot sektor. Jeśli pominięto opcję `install', plik /boot/boot.b jest używany jako domyślny.
Generowanie liniowych adresów zamiast adresów sektora/głowicy/cylindra. Adresy liniowe są tłumaczone przy starcie systemu, i nie zależą od geometrii dysku. Zauważ, że dyskietki startowe mogą stać się nieprzenośne, jeśli zostanie użyta opcja `linear', ponieważ usługa BIOS sprawdzania geometrii dysku nie działa całkiem poprawnie dla stacji dysków. Przy użyciu opcji `linear' na dużych dyskach, /sbin/lilo może wygenerować odwołania do niedostępnych obszarów dysku, ponieważ przed przeładowaniem systemu nieznane są adresy 3D sektora.
Włącza automatyczne zapisywanie startowej linii poleceń jako domyślnej przy następnym starcie. W ten sposób lilo sugeruje wybór, dopóki nie zostanie on ręcznie zmieniony.
Ustala położenie pliku mapy. Jeśli pominięto opcję `map', używany jest plik /boot/map.
Ustala plik zawierający komunikat, który zostanie wyświetlony przed znakiem zachęty lilo. Wiadomość nie jest wyświetlana podczas oczekiwania na naciśnięcie klawisza po napisie "LILO ". W wiadomości znak FF ([Ctrl L]) czyści ekran. Rozmiar pliku wiadomości jest ograniczony do 65535 bajtów. Jeśli wiadomość zostanie zmieniona lub przeniesiona, mapa musi zostać odbudowana.
Wyłącza ostrzeżenia o możliwych zagrożeniach.
Jak specyficzna dla obrazu opcja `optional' (patrz dalej), ale dotyczy wszystkich obrazów.
Jak specyficzna dla obrazu opcja `password=...' (patrz dalej), ale dotyczy wszystkich obrazów.
Wyświetla linię zachęty bez oczekiwania na naciśnięcie klawisza. Przeładowanie systemu bez udziału użytkownika jest niemożliwe, jeśli opcja `prompt' jest ustawiona, a `timeout' nie.
Jak specyficzna dla obrazu opcja `restricted' (patrz dalej), ale dotyczy wszystkich obrazów.
Włącza kontrolę przez łącze szeregowe. Podany port szeregowy jest inicjowany i boot loader akceptuje dane wysłane niego oraz z klawiatury PC. Wysłanie znaku `break' na linii odpowiada naciśnięciu klawisza shift na konsoli. Jeśli dostęp szeregowy jest mniej bezpieczny niż dostęp przez konsolę, wszystke obrazy powinne być zabezpieczone hasłem, tzn. jeśli linia jest podłączona do modemu. Ciąg parametrów ma następującą składnię: 



    <port>[,<bps>[<parity>[<bits>]]]

<port>: numer portu szeregowego, rozpoczynający się od zera; 0 odpowiada COM1, czyli /dev/ttyS0 itd; można korzystać ze wszystkich czterech portów (jeśli są obecne)

<bps>: ilość bodów portu szeregowego; następujące ilości bodów są obsługiwane: 110, 150, 300, 600, 1200, 2400, 4800 oraz 9600 bps; domyślnie jest to 2400 bps

<parity>: parzystość linii szeregowej; boot loader ignoruje parzystość i obcina ósmy bit; następujące (małe lub duże) znaki są wykorzystywane do opisu parzystości: `n' brak, `e' parzysta, `o' nieparzysta

<bits>: ilość bitów danych na znak; obsługiwane jest jedynie 7 i 8 bitów; domyślnie jest to osiem, jeśli brak parzystości, 7 jeśli parzysta lub nieparzysta

Jeśli włączono opcję `serial', wartość `delay' jest automatycznie zwiększana do 20.

Przykład: serial=0,2400n8 inicjuje COM1 z domyślnymi parametrami.

Ustala czas oczekiwania (w dziesiątych częściach sekundy) na naciśnięcie klawisza. Jeśli po upływie tego czasu żaden klawisz nie zostanie naciśnięty, automatycznie wystartowany zostanie pierwszy obraz. Podobnie, jeśli użytkownik nie naciśnie klawisza przerywane jest oczekiwanie na hasło. Domyślną wartością jest nieskończoność.
Włącza informowanie o aktualnym stanie. Większa liczba daje więcej informacji. Poziom ten jest także zwiększany przez podanie opcji -v w linii poleceń. Maksymalny poziom to 5.

Dodatkowo, parametry konfiguracyjne jądra, takie jak append, ramdisk, read-only, read-write, root oraz vga, mogą zostać ustawione w dziale opcji globalnych. Są one wykorzystywane jako wartości domyślne, gdyby nie podano ich w sekcji konfiguracji konkretnego obrazu.

DZIAŁ SPECYFICZNY DLA OBRAZU

Dział specyficzny dla obrazu zaczyna się linią



    image=pathname

(aby podać plik lub urządzenie zawierające obraz jądra Linuksa), lub linią



    other=pathname

aby oznaczyć dodatkowy system do wystartowania.

W pierwszym przypadku, gdy linia image oznacza startowanie z urządzenia, należy podać zasięg mapowanych sektorów korzystając z

W drugim przypadku (startowanie innego systemu) istnieją trzy możliwości

Określa program ładujący, który ma zostać użyty. Domyślnie jest to /boot/chain.b. Program ładujący musi zostać podany, jeśli obraz ma zostać wystartowany z urządzenia innego niż pierwszy twardy dysk lub stacja dysków.
Określa urządzenie, które zawiera tablicę partycji. Boot loader nie prześle informacji o partycjach do startowanego systemu operacyjnego jeśli ta zmienna zostanie pominięta (niektóre systemy operacyjne mają inne sposoby na określenie, z której partycji zostały wystartowane, np. MS-DOS zwykle przechowuje dane o geometrii dysku startowego lub partycji w swoim boot sektorze). Pamiętaj, że /sbin/lilo musi zostać uruchomiony ponownie, jeśli tablica partycji do której odwołuje się opcja `table' zostanie zmieniona.
Zapobiega dostępowi do boot sektora podczas tworzenia mapy. Wyłącza to pewne testy, takie jak test tablicy partycji. Jeśli boot sektor znajduje się w stacji dysków o stałym formacie, użycie `unsafe' zapobiega potrzebie wkładania dyskietki do napędu przy każdym uruchomieniu instalatora mapy. Opcje `unsafe' i `table' wykluczają się wzajemnie.

W obu przypadkach możliwe są poniższe opcje.

Boot loader aby zidentyfikować obraz używa nazwy pliku (bez ścieżki) tego obrazu. Odmienna nazwa może zostać podana za pomocą opcji `label'.
Druga nazwa dla tego samego obrazu może zostać podana poprzez ustalenie aliasu.
(Patrz wcześniej).
Ominięcie obrazu jeśli nie jest on dostępny podczas tworzenia mapy. Ta opcja jest przydatna do testowania jąder które nie zawsze są obecne.
Ochrona obrazu hasłem.
Hasło jest wymagane jedynie jeśli podano parametry w linii poleceń (np. single).

OPCJE JĄDRA

Jeśli startowanym obrazem jest jądro Linux, można do niego przesłać parametry.

Dołącza podane opcje do linii parametrów przekazywanej do jądra. Na ogół jest to używne do podania parametrów sprzętu, które nie mogą zostać wykryte automatycznie, lub których wykrywanie może być niebezpieczne. Na przykład: 



     append = "hd=64,32,202"

Jak `append', ale anuluje wszystkie inne opcje (np. ustawienia nadrzędnego urządzenia). Ponieważ przy użyciu opcji `literal' przypadkowo mogą zostać usunięte ważne opcje, ta opcja nie może znaleźć się w dziale opcji globalnych.
Ta opcja określa rozmiar opcjonalnego ramdysku. Wartość zero oznacza, że ramdysk nie powinien być tworzony. Jeśli ta opcja zostanie pominięta, używany jest rozmiar ramdysku zapisany w obrazie.
Określa, że główny system plików powinien być zamontowany tylko do odczytu. Na ogół procedura startowa systemu później ponownie montuje główny system plików do odczytu i zapisu (np. po jego sprawdzeniu).
Określa, że główny system plików powinien zostać zamontowany do odczytu i zapisu.
Określa urządzenie, które powinno zostać zamontowane jako katalog nadrzędny (root). Jeśli użyta zostanie specjalna nazwa current, nadrzędnym urządzeniem zostanie urządzenie, którego główny system plików jest aktualnie zamontowany. Jeśli katalog nadrządny zostanie zmieniony za pomocą -r, odpowiednie urządzenie zostanie użyte. Jeśli pominięto opcję `root', użyte zostanie główne urządzenie ustalone przez jądro (i które zostało określone przy kompilacji za pomocą zmiennej ROOT_DEV w Makefile jądra, lub zmienione przez program rdev(8)).
Określa tryb tekstowy VGA który powinien zostać wybrany przy starcie systemu. Rozpoznawane są następujące wartości (rozmiar liter jest nieistotny).:

normal: standardowy tryb tekstowy 80x25

extended (lub ext): tryb tekstowy 80x50

ask: zapytanie użytkownika podczas startu systemu

<number>: użycie odpowiedniego trybu tekstowego; liste dostępnych trybów można otrzymać startując system z opcją vga=ask i naciskając [Enter].

Jeśli pominięto tę opcję, użyty zostanie tryb graficzny VGA ustalony przez jądro (i który został określony przy kompilacji za pomocą zmiennej SVGA_MODE w Makefile jądra, lub zmieniony przez program rdev(8)).

PATRZ TAKŻE

lilo(8), rdev(8).
Dystrybucja lilo jest rozpowszechniana z bardzo szczegółową dokumentacją, której powyższy dokument jest jedynie małym wycinkiem.

28 Lipiec 1995